Op 16 januari j.l. heeft zijn familie afscheid moeten nemen van Kees de Jager, 83 jaar oud, lid van De Kraaien sinds 1949. Daarmee heeft onze club een lid verloren die in de lange jaren van zijn lidmaatschap een geheel eigen plaats heeft ingenomen. Niet voor niets werd hij benoemd tot Lid van Verdienste.

Kees ging in 1951 deel uitmaken van het eerste jongens- juniorenelftal dat de club ooit bezat. Veel van de jongens van dat eerste uur zijn samen blijven spelen totdat, vaak aangetast door de tand des tijds, het hun onmogelijk werd. Dat tekent wel de grote saamhorigheid die tussen de Kraaienleden van die tijd bestond.

Lange tijd heeft Kees zich voor de club ingespannen, vooral vele jaren als Commissaris Accommodatie. En dat was niet zómaar een klus: we hadden toen drie, later zelfs vijf prima grasvelden, er speelden meer dan twintig elftallen jeugd, senioren en veteranen. Alleen al het op orde houden daarvan was in het seizoen een forse taak: gras maaien, lijnen trekken, velden in conditie houden. bespeelbaarheid keuren. En dat met één vaste kracht voor werk op de velden,  en af en toe hulp van enthousiaste medeleden. Geen toeval natuurlijk dat in het cabaret bij het 50-jarig bestaan een act met filmbeelden van Kees op de maaimachine werd vertoond: "Hé Kees, het gras is lang, kom je bed uit, en ga het maaien!” klonk het op de melodie van Hey Jude, van de Beatles; want denk niet dat er geen kritiek was , we zijn tenslotte Hollanders, en houden ervan anderen te zien werken. Maar dat accepteerde hij wel, want hij had zelf ook sterke en duidelijke opvattingen, die hij niet verborgen hield. 

Maar Kees nam ook deel aan andere geneugten van het Kraaienleven. Was niet te beroerd de handen uit de mouwen te steken als er decors voor toneel of cabaret moesten worden gebouwd, rallyritten uitgezet, noem maar op. 

Naast al dat werk speelde hij jarenlang in heren 1, waar hij een betrouwbare linkshalf was. Zijn hockeycarrière bouwde hij langzaam af, wat eindigde met deel uitmaken van Veteranen L, jarenlang een team met een unieke sfeer.

De lichamelijke achteruitgang van de laatste jaren was tragisch. Maar mèt zijn nakomelingen houden we een goede herinnering aan Kees, een clublid in hart en nieren.

Namens ZHC de Kraaien,

Jan de Vries